Psychotherapie is een beetje de Voldemort van onze tijd. Mensen die er bang voor zijn durven het beestje niet meer bij z’n naam te noemen. En vergis je niet: er is veel angst voor psychotherapie. Het is een ontmoeting met jezelf én het is verandering. Dat is alleen weggelegd voor de moedigen onder ons. Eenieder die zichzelf niet onder ogen durft te komen stigmatiseert psychotherapie en doet alsof de cliënten ziek zijn. Dit is een eeuwenoud afweermechanisme. Hun probleem, lekker bij hen laten. Onthou: het is altijd makkelijker om met andermans problemen bezig te zijn dan met je eigen.

Als je vastzit of een probleem hebt, betekent dit niet gelijk dat er iets vreselijk mis is met je. Het betekent dat er iets (of heel veel) is gebeurd en dat je een zetje kan gebruiken om weer voorwaarts te gaan. Mitigeer wat er is gebeurd niet, en weet: we bepalen niet wat ons overkomt, maar we bepalen wel wat we er mee doen. 
In psychotherapie gaan betekent feitelijk maar één ding: jij hebt de moed om te veranderen. Je bepaalt dat je het aan wil kijken en wil verwerken. Dit is jouw keuze. Je hoeft aan niemand behalve jezelf verantwoording af te leggen voor de keuze om aan jezelf te werken. Luister alsjeblieft naar jezelf en doe wat je voelt dat je moet doen.